عرفه، روز معرفت و شهود
وقوف در عرفات، هم برای کسب معرفت و عرفان است. و هم برای تامل و تفکر در تاریخ حیات انسان بر کره زمین.
و «وقوف» هم به معنای درنگ و تامل آمده است و هم به معنای آگاهی و عرفان و همین عرفان است که در مشعر الحرام باید به شهود منتهی شود.
عرفات محل هبوط آدم از بهشت است.و مبدا حیات انسان بر کره زمین.و آدم چون خود را بر زمین یافت.گریست و انابه کرد.
تو هم گریه و انابه کن،آنچنان که گویی این تویی که هم اکنون از بهشت هبوط کرده ای و خود را تنهای تنها بر بیابان عرفات یافته ای.
و از سوی دیگر،عرفات تذکاری است بر معاد تو، ای انسان.آنچنان باش که گویی اینجا صحرای محشر است
وَنُفِخَ فِی الصُّورِ فَإِذَا هُم مِّنَ الْأَجْدَاثِ إِلَىٰ رَ‌بِّهِمْ یَنسِلُونَ (یس، ۵۱)
و این بی شمار انسان های کفن پوش هم اکنون سر از قبرها برآورده اند و به سوی مواقف حساب می شتابند.
در عرفات، آنچنان باش که آدم (ع) بود:
فَتَلَقَّىٰ آدَمُ مِن رَّ‌بِّهِ کَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَیْهِ. (بقره، ۳۷)
آنچنان که چون هنگام افاضه از عرفات به مشعر الحرام فرا می رسد. توبه ات پذیرفته شده باشد.
وقوف در عرفات مقدمه وقوف در مشعر است، یعنی که عرفان مقدمه شهود است.و چون به شهود رسیدی،مهیای شهادت باش
آنچنان که اسماعیل بود و آنچنان که سیدالشهدا حسین (ع) بود…
نامیده نشده است .
عرفه روزى است كه حق تعالى بندگان خویش را به عبادت و طاعت خود فرا خوانده
و سفره های جُود و احسان خود را براى ایشان گسترانیده و شیطان در این روز
خوار و حقیرتر و راندهتر و خشمناكترین اوقات خواهد داشت و روایت شده كه
حضرت امام زین العابدین علیه السلام در روز عرفه صدای سائلی را شنید كه از
مردم تقاضای کمک مىنمود. امام به او فرمود: واى بر تو آیا در این روز از
غیر خدا تقاضا مىكنى؟ حال آن كه در این روز امید مىرود که بچههاى در شكم
هم از فضل خدا بی نصیب نمانند و سعید شوند. 
برق غضبی که چشم رهبر دارد